چندی پیش مسابقه‌ای به نام “سبقت” از شبکه یک سیما پخش می‌شد. مسابقه‌ای که با نظر بیننده‌ها، به لحظه جا به جا می‌شدند؛ برای اولین بار مسابقه و برنامه‌ای از فناوری واقعیت افزوده و عناصر داینامیک و سه بعدی برخوردار بود. عناصر ثابت نیستند، شامل اعداد و ارقام و تصاویری‌اند که در لحظه با واکنش مخاطب تغییر می‌کنند.
البته به ظنّ بسیاری از کارشناسان، در گذشته مسابقات پرتحرک و فراتر از نشستن روی صندلی، بسیار جذاب‌تر بود تا الان که اینگونه مسابقات را در حد اقشار خاص می‌بینیم. یادمان نرفته مسابقاتی که قبلا اجرا می‌شد، با انواع موانع و حرکت و شادی برگزار می‌کرد یا همان مسابقه جناب مدرس برای دانش‌آموزان مدارس که بخش بسیار خوبی از آن، واجد تحرک مبتنی بر علم بود و دانش‌آموزان به صورت گروهی در حرکت بودند.
اما این روزها اگر مسابقه‌ای پرتحرک برگزار می‌شود، مانند مسابقه فرمانده، ویژه افراد نظامی است؛ نظامیانی که در قالب پوشش سربازی هم یک‌بار مسابقاتی ویژه آنها ساخته شده بود و تحرکات بدنی خوبی را شاهد بودیم. البته از مسابقات متحرک، این را هم دیدیم که شرکت‌کنندگان از موانعی شبیه تونل وحشت، عبور داده می‌شدند. اما این نوع تحرکات مسابقه‌ای به تدریج به حداقل رسیده است.
“سبقت” با شکل و شمایلی قابل توجه، در حوزه اطلاعات عمومی روی آنتن بود؛ مسابقه‌ای تعاملی زنده با مردم که در هر مسابقه، ۶ بیننده به استودیو می‌آیند و به مدت ۶۰ دقیقه با هم رقابت می‌کنند. نصب و مشارکت در اپلیکیشن “سبقت” کاملاً رایگان بود؛ در هر برنامه به‌غیر از نفر برنده به ۲۰ نفر از بینندگان که در این مسابقه مشارکت دارند نیز جوایزی اهداء می‌شد.
مجری این مسابقه تلویزیونی سیاوش عقدایی بود؛ مسابقه‌ای که برای نخستین‌بار مخاطب می‌توانست اجزای دکور و ارقام مندرج بر تصویر را به هنگام و برخط کنترل کند. به زبان ساده‌تر واکنش مخاطب بلافاصله بر روند مسابقه تأثیر می‌گذاشت؛ بیننده می‌تواند در لحظه صندلی‌ها را جا به جا و تعیین کند که چه کسی به سؤال پاسخ بدهد.
نکته دیگر اینکه برای اولین‌بار از دکور مکاترونیکی متحرک در برنامه تلویزیونی زنده استفاده شد. همچنین داده‌ای که واکنش مخاطب در کسری از ثانیه به سرور می‌رسد، آنالیز می‌شود و به استودیو می‌آید و بر سیستم واقعیت افزوده و دکور متحرک تأثیر می‌گذارد.
عقدایی با سابقه گویندگی و اجرای برنامه ماه رمضانی شبکه یک، ویژه برنامه “نگار” شبکه سه را هم اجرا می‌کند. البته صدایِ این مجری تلویزیون را در برنامه‌های رادیویی همچون “فار نهایت، سیزده، سی”، “خط فاصله”، “ذره‌بین”، “تیراژ” و… به عنوان گوینده شنیدیم.
برنامه “کاوشگر” او در رادیو جوان طرفداران زیادی داشت که چندی است به دلایلی متوقف شده که خودش هم در جریان گپ و گفت با خبرنگار تسنیم چندان علاقه‌ای به صحبت کردن درباره علت و دلایلش نداشت.
رادیو را خیلی دوست دارد و می‌گوید مهمترین سال‌های زندگی‌ام را در رادیو گذرانده‌ام. علاقه‌مند به تجربه فضاهای جدید است، همچنان که در “ماه و ماهی” ویژه برنامه ماه رمضانی تلویزیون این فضا فراهم شد و حتی مسابقه تلویزیونی “سبقت”.
به بهانه اجرای برنامه “نگار” در اولین سالگرد حاج قاسم سلیمانی، ملاقات با رهبری و ادامه پیدا نکردنِ مسابقه “سبقت” لحظاتی به گفت‌وگو نشستیم که در ادامه می‌خوانید:
* در سال‌های اخیر گرایش گویندگان رادیو به سمت اجرای تلویزیونی زیاد شده است که البته برخی موفق بودند و بعضی دیگر نتوانستند موفقیتی کسب کنند و بعد از مدتی هم فراموش شدند. نظر شما در این باره چیست؟
من در طول این سال‌ها درباره اجرای رادیو و تلویزیون خیلی خواندم و دیدم تا اطلاعاتم به روز باشد. البته در پسِ ذهنم همیشه به دنبال تجربه جدید بودم، اما این طور نبوده که مرتب فکر کنم در تلویزیون اجرا کنم. ضمن اینکه من رادیو را خیلی دوست دارم، چون اعتقاد دارم ضریب نفوذ رادیو زیاد است. جنس مخاطب رادیو و زبان این رسانه را دوست دارم.
گوینده می‌تواند در تلویزیون هم بدرخشد
به نظرم بچه‌های رادیو این ظرفیت را دارند که در تلویزیون هم اجرا کنند. نباید مرزی قائل شد؛ یک گوینده می‌تواند هم در رادیو بدرخشد و هم اجرای تلویزیونی‌اش قابل قبول باشد.
* یکی از اتفاقات در هنگامِ اجرای شما، راحت بودن و صمیمی بودنِ با مخاطب است؛ چقدر رادیویی بودن تأثیر داشته؟
من همیشه دوست داشتم و دارم با مخاطب صمیمانه حرف بزنم، وقتی این فرصتِ مهم پیش می‌آید بسیار ارزشمند است که به محبت مردم درست پاسخ بدهیم.
چرا “سبقت” آنتن را ترک کرد؟
* چرا مسابقه “سبقت” ادامه پیدا نکرد و به تعبیرِ برخی زودتر از موعد، آنتن را ترک کرد؟
به نظرم این مسابقه برای روی آنتن آمدن، زود بود. به لحاظ فنی، زیرساخت و آخرین تکنولوژی‌های کاررفته در تاریخ صداوسیما بی‌سابقه بود. سبقت اولین مسابقه تلویزیونی بود که چند ده هزار نفر کاربر با تلفن همراه‌شان کاری می‌کردند استودیوی مسابقه دستخوش تغییر می‌شد و صندلی و دکورِ “سبقت” را تغییر می‌دادند.
خطا و ایرادهایی داشت که صبر و شکیبایی سازمان صداوسیما برای این پروژه بزرگ، کافی نبود. قابلیت آن را داشت که برای ادامه و تقویت این اولین‌ها و برترین‌ها با شکیبایی اتفاقات بهتری بیفتد.
دو مبل گذاشته‌اند و با هم صحبت می‌کنند؛ این تلویزیون نیست!
* متأسفانه شاهدیم هر روز برنامه‌های ما از خلاقیت و ایده‌پردازی دورتر می‌شوند و آن ماندگاری را ندارند…
چون عموماً دو مبل گذاشته‌اند و با هم صحبت می‌کنند؛ این برنامه‌ها از نظرمن تلویزیون نیست و رادیو است.در واقع ظرفیت‌های تلویزیون را نمی‌شناسند.
گفت‌وگویی مهم در سالگرد “حاج قاسم”
* این روزها مشغولِ چه کاری هستید؟
اجرای برنامه “نگار” که مربوط به دیدارها و فرمایشات رهبر انقلاب است. هر زمانی که معظم‌له دیدار و یا فرمایشاتی داشته باشند این برنامه از شبکه سه سیما روی آنتن می‌رود. برای ولادت حضرت زینب(س) و پاسداشت روز پرستار، دو ویژه برنامه داشتیم و برای سالگرد شهادت “حاج قاسم” هم ویژه برنامه خواهیم داشت میهمان ویژه و گفت‌وگوی مهمی که برای مخاطب ما قابل توجه خواهد بود.
