رادیو همواره رسانه‌ای نجیب بوده است و این نجابت ریشه در رفتار و ماهیت اهالی رادیو دارد. جشنواره‌ها در هر ساختار سازمانی بیانگر ویژگی‌های آن سازمان هستند. جشنواره رادیو نیز سرشار از ارزش‌های پیدا و پنهان رادیوست که در درون خود معرف جهش‌ها و ابتکارات بدنه رادیو در حوزه‌های مختلف نظری و عملی است. این جهش‌ها به ویژه در طراحی برنامه‌های رادیویی سمت و سویی به تعالی فردی و اجتماعی اعضای جامعه دارد.

رادیو نجیب است و اگر قرار باشد معضلات اجتماعی را نیز مطرح کند همان هم در لایه‌ای از نجابت و مهربانی ارائه می دهد، مضامین را در بن‌مایه‌ها و ادبیاتی فاخر و مؤدبانه، تا جایی که برای مخاطبان اعم از مردم و مسئولان قابل درک و پذیرش باشد، تدوین می‌کند.

تداوم حیات رادیو و تداوم برگزاری جشنواره رادیو به هم وابسته‌اند. حضور چند نسل از برنامه‌سازان و ارائه آثاری درقالب‌ها و مدل‌های متنوع بیانگر این مهم است که رادیو همچنان «داناست» و بی‌سبب نیست که آن را «رسانه دانایی» می‌نامیم.

امسال که جشنواره چهاردهم رادیو با تجربه‌ای گرانبها از برگزاری سیزده دوره گذشته در حال برگزاریست شاهدیم که میل و انگیزه برنامه‌سازان برای حضور در بخش‌های مختلف رادیو بیش از پیش است. این تداوم و پویایی را باید مرهون و مدیون بزرگانی دانست که در طول سالیان متمادی به رادیو معنا بخشیدند و حیثیت فرهنگی رادیو را در شلوغی و انبوه رسانه‌های متعدد به نسل‌های بعدی منتقل کردند. اکنون به واسطه¬ این بزرگان و اساتید است که نسبت به فاخر بودن رادیو به خود می‌بالیم. اهالی رادیو این‌گونه تربیت شده‌اند که لحظه لحظه¬ حضور در رادیو را قدر می‌دانند و همواره از ترکیب هنرمندانه کلام، آوا و نوا بر روح مخاطبان خود چیره می‌شوند. جشنواره رادیو تبلور «نجابت، وقار، فخامت و ابتکار» اهالی رادیو است.