علیرضا محمدی با یادآوری نخستین روزهای ورودش به عرصه گزارشگری به ایسنا گفت: سی و یک سال پیش، اولین کسی که به من میکروفن داد، آقای محمد اسماعیل براری بود. همان روز اول به من گفت که یک گزارشگر خوب رادیو باید توصیف‌کننده‌ای قوی باشد.

محمدی با اشاره به تجربه فعالیت در شبکه‌های مختلف تلویزیون و رادیو افزود: جایگاه رادیو برای من همیشه خاص بوده است. حتی زمانی که معاونت سیاسی صداوسیما بارها به من اعلام نیاز کرد، نرفتم، چون معتقدم تلویزیون برای دنیاست و رادیو برای آخرت. این جمله را همیشه آقای خجسته تکرار می‌کرد.

وی مهم‌ترین ویژگی یک گزارشگر موفق را «خوب گوش کردن» دانست و توضیح داد: گاهی تهیه‌کننده دو یا سه سوال به گزارشگر می‌دهد، اما پاسخ همه آن‌ها در همان سوال اول داده می‌شود. کسی که خوب گوش کند، می‌تواند سؤال‌های دقیق‌تری مطرح کند. این تجربه سی و یک سال کار من است؛ هیچ‌وقت نگویید «می‌دانم»، بگویید «می‌توانم».

محمدی با مرور بخش‌هایی از کار حرفه‌ای خود ادامه داد: در طول این سال‌ها، چه در مجلس و شورا، چه در شهرداری و دولت، همیشه در ارتباط مستقیم با مردم گزارش تهیه کرده‌ام. بیست‌ و دو سال برنامه صبحگاهی داشتم و این برنامه ویترین صداوسیماست؛ جایی که وزیر و وکیل هم شنونده‌اند. در این برنامه یاد گرفتم که هم «حرف خوب بزنم» و هم «خوب حرف بزنم». فرق این دو بسیار مهم است.

وی خاطره‌ای از روزهای دانشجویی خود تعریف کرد و گفت: در دانشگاه، چون روان و خوب حرف می‌زدم، همه فکر می‌کردند علمی صحبت می‌کنم، اما یکی از اساتیدم به من فهماند که باید به عمق محتوا هم توجه کنم.

محمدی به نمونه‌ای از تأثیرگذاری رسانه اشاره کرد: روزی در برنامه‌ ماه رمضان، حدیثی از پیامبر(ص) خواندم که مردم را به حضور در نماز جماعت تشویق می‌کرد. همان روز نمازخانه پر شد. این همان وظیفه رسانه است.

وی همچنین از تجربه‌های میدانی خود گفت: تمام روستاهای اطراف تهران را رفته‌ام؛ زمانی که در تلویزیون کار می‌کردم، دستمزد ناچیز بود، اما حتی یک روز کار رادیو را به تعویق نینداختم، چون یادگیری در روستاها بی‌نظیر است.

وی با اشاره به پوشش رسانه‌ای دادگاه خفاش شب افزود: در آن پرونده، فشار افکار عمومی بسیار زیاد بود و همه انتظار داشتند من با ادبیات احساسی صحبت کنم اما یاد گرفتم که رسانه باید بی‌طرف باشد. حتی یک‌بار ناخواسته میکروفن را محکم به مهمان برنامه زدم و دوستم یادآوری کرد که برنامه زنده است!

محمدی در پایان، خاطره‌ای از همکاری با دکتر اسدی، از مدیران پیشین رادیو تهران، بازگو کرد و گفت: دهه هفتاد، برنامه‌های مشترکی با او داشتیم که نام «صدای پایتخت» را سربلند کرد. هر بار که به مأموریت می‌رفتم، تلاش می‌کردم گزارشی تهیه کنم که هم محتوای قوی داشته باشد و هم شنیدنی باشد.