علی ضیا نوشت:

کنار خیابان روی چمن ها مینشینم
کنار ادم های که ساده از کنارشان عبور میکنم
اینبار عبور نکردم
نشستم
حرف زدیم و اشنا شدیم دوست شدیم
از عاشق شدنش برایم گفت
با هم عکس گرفتیم
ارام شدم انگار
خدا یا مرا ببخش
اگر ساده نبوده ام گاهی
من همان بچه ی شهرستانی ساده ی همیشه ام
من بزرگی را بلد نیستم
و من بزرگ شدن را دوست ندارم
من اما تو را بسیار دوست دارم مهربانم
بیا از من گل بخر
گل دارم ارزان به قیمت جان خودم
شاید مرا هم به بهانه ی گل ها خریدی
و بخشیدی
دلخوشم به گاهی نگاهی اشتباهی