به گزارش ایسنا، فرزاد جمشیدی، مجری تلویزیون با یادآوری اینکه چندماهی است که مجری برنامه‌ی «باران» است، برنامه‌ای که به صورت زنده و مستقیم، از حرم امام رضا(ع) و آنتن شبکه‌ دو سیما پخش می‌شود، نکاتی را در قبال عبارات عوامانه‌ای که برخی مجریان در برنامه‌های مذهبی به کار می‌برند، یادآور شد.

این مجری خطاب به مجریان تلویزیون عنوان کرده است:

«آقا و خانم مجری
۱) وقتی در حرم‌ها و سفرهای مقدس و معنوی قرار می‌گیرید، به غیر از حال و هوا ((که ای کاش رادیو و تلویزیون، طی بخشنامه‌ای، تا مدتی طولانی، استفاده از این عبارت “حال و هوا” را ممنوع اعلام می‌کرد)) به محتوای زیارت و فلسفه ی زایر و مزور بپردازید.

۲) شما به برکت کار در رادیو تلویزیون، در بهترین زمان‌ها و مکان‌های مقدس زیارتی می‌ایستید و امکان سخن گفتن دارید. جان عزیزانتان، بدون مطالعه، بدون متن، بدون محتوا و صد البته بدون پلاتو، جلوی میکروفن و دوربین نروید، و حق بزرگ ِامامان و امامزادگان و حق‌الناس شنوندگان و بینندگان را زیر پای بی‌اعتنایی نگذاشته و بلکه درست ادا کنید.

۳) به شدت از کلمات خودمانی که در برخی روضه‌های خانگی و نجواهای درونی خودتان استفاده می‌کنید، روی آنتن خودداری کنید؛ مثل:

آقا ما نوکرت ایم
آقا ما گدای در خونه ات هست ایم
آقا جان مادرت، ما رو نگاه کن
آقا ما سگ بارگاه شماییم
و نظایر آن …
اینها نه پسند آنتن زنده‌ای هستند که انتشار ملی و جهانی دارد و نه در شأن بزرگان دین ما که خود فرمودند: ما امیران کلام ایم و بر شماست که زیبایی‌های امر و سخن ما را منتشر کنید.

۴) در ارتباط‌های زنده و در سفرهای زیارتی، درباره ی بزرگان دین، طوری صحبت نکنید که انکار هدفتان صرفا” گریاندن و به اشک درآوردن مخاطب است.

۵) والله والله والله اینکه برخی از گویندگان و مجریان یا حتی برنامه‌سازان رسانه‌ی ملی ما می‌گویند در این سفرهای زیارتی، باید با مردم “دلی” صحبت کرد، حرفی کاملا” عوامانه، خودساخته، غیرحرفه‌ای و صد درصد از سر تنبلی است!!

بله، آن کسی که اینگونه می‌گوید، می‌خواهد بدون زحمت مطالعه و تحقیق و بدون صرف وقت برای نگارش پلاتو یا حتی رونویسی از یک متن خوب، صرفا” با محفوظات خود، مخاطبش را سرگرم کند.

۶) من نه در برنامه‌ی باران و نه در هیچ برنامه‌ی صحنه‌ای، رادیویی و تلویزیونی، بدون مطالعه در محضر مخاطبین و حاضرین، نرفته و نخواهم رفت؛ چرا؟ چون به عِقاب و مجازات بعدش که زیر پا گذاشتن حق الناس است، نمی‌ارزد.»