حامد مهربانی مجری برنامه تلویزیونی «در انتهای الوند» در گفتگو با مهر درباره نبود نشاط و سرزندگی در برنامه‌های صبحگاهی سیما گفت: در عین اینکه معتقدم برنامه‌های صبحگاهی رادیو و تلویزیون، عموماً برنامه‌های خبری هستند و این وجه در آن‌ها غالب است اما باید این برنامه‌ها امیدبخش و حال‌خوب‌کن هم باشند. کسی که اول صبح می‌خواهد ما را در قاب تلویزیون ببیند نباید حال‌ش بد شود.

وی درباره تجربه اجرای چندساله خودش در برنامه‌های صبحگاهی و رعایت این نکته که باید برنامه‌های صبحگاهی بانشاط و امیدآفرین باشند، گفت: من حتی در مواردی که گفتگویی مثلاً با یکی از مسئولان دارم، که تقریباً مطمئنم با طرح یکسری سوالات و نکات تند و کنایه‌های تلخ می‌توانم به راحت دیده شوم و در فضای مجازی به قسمت‌های بریده شده این مدل گفتگوها اقبال فراوانی می‌شود، صرفاً به خاطر دیده شدن، سراغ چالش‌های تند و تلخی‌ها نمی‌روم چون بالاخره این‌ها اثر وضعی بر روی مخاطب می‌گذارد.

نشاط، ریتم و آگاهی بخش در برنامه‌های صبحگاهی

مهربانی درباره سایر ویژگی‌های برنامه صبحگاهی مطلوب افزود: هدف ما همواره این بوده و هست که به عنوان یک برنامه صبحگاهی در کنار نشاط و ریتم مناسب و تلاش برای خوب کردن حال مخاطب، آگاهی‌بخشی هم داشته باشد. حالا این آگاهی بخشی، گاهی در بخش‌های خبری برنامه و گفتگوهای خبری با مسئولان و شخصیت‌های مرتبط رخ می‌دهد، گاهی با گفتگوهای کارشناسی و گاهی هم در برنامک‌هایی که در زمان‌های مختلف برنامه پخش می‌شود که در برنامه «در انتهای الوند» سعی شده است به این بخش آگاهی‌بخشی توجه ویژه‌ای بشود.

وی درباره سایر رقبای «در انتهای الوند» در تلویزیون عنوان کرد: از دیگر تولیدات صبحگاهی تلویزیون هم بی‌اطلاع نیستم اما به دلیل هم‌زمانی طبیعتاً امکان دنبال کردن کامل آن‌ها را ندارم. به همین دلیل با دقت زیادی درباره آن‌ها نمی‌توانم نظر بدهم. فعلاً درباره نکات و انتقاداتی که برای برنامه خودمان است راحت تر می‌توانم صحبت کنم.

مهربانی با اشاره به اینکه کار جدی اجرا در تلویزیون را با «در انتهای الوند» آغاز کرده است، گفت: حدود ده سالی است که کار در تلویزیون را از پشت صحنه آغاز کردم و با محیط استودیو و برنامه‌سازی غریبه نیستم. نویسنده یا سردبیر تعداد زیادی از برنامه‌های رادیویی و تلویزیونی بودم که این سابقه در کنار تجربه یکساله اجرای زنده در یک شبکه اینترنتی، برای اجرای برنامه «در انتهای الوند» خیلی کمک‌کننده بود. چون اجرای یک برنامه روتین و زنده در تلویزیون، آن‌هم صبحِ اول وقت به مدت چندسال، چالش سختی است که در نمونه‌های مشابه اجرا و برنامه‌های تلویزیونی کمتر رخ می‌دهد.

برنامه سازی برایم مهم بود

وی درباره سایر تجربه‌های اجرای خود پاسخ داد: البته پیش از اجرای برنامه «در انتهای الوند» هم تجربه‌هایی در زمینه اجرای برنامه‌های تلویزیونی داشتم که هر کدام به دلایلی به آنتن نمی‌رسید یا تجربه گزارشگری داشتم که از جهاتی شبیه به اجرا بود. با این حال، الان نزدیک به ۳ سال و قریب به ۵۰۰ قسمت است که در برنامه «در انتهای الوند» به‌عنوان مجری حضور دارم و جز این، در برنامه‌های تلویزیونی «مواضع بهشتی» و «بی‌کران» که هر دو از شبکه ۴ سیما پخش شد هم بود که باعث شد گفتگوهای خوبی با کارشناسان و استادان فرهنگ و اندیشه‌ای کشورمان در رزومه‌ی کاری من ثبت شود.

مهربانی درباره تفاوت زاویه نگاه خود نسبت به حوزه اجرا، پس از ورود به عرصه تهیه‌کنندگی تأکید کرد: برای من اجرا مثل روزنامه‌نگاری کاری لذت بخش و دوست‌داشتنی است، اما هیچ‌وقت هدف و مقصودم نبوده، در حالی که برای من از ابتدا برنامه‌سازی بسیار مهم بود و برای آن خیلی تلاش کردم. درست از همان سال نخستی که وارد تلویزیون شدم به این نیت بود که تهیه‌کننده و برنامه‌ساز بشوم.

این مجری تلویزیون در پایان درباره دلایل اجرا توضیح داد: به دلایلی مختلف، سراغ اجرا هم رفتم، مثلاً یکی از آن موارد این بود که احساس می‌کردم آنچه می‌خواهم بگویم را گویی فقط خودم می‌توانم بیان کنم. به‌خصوص در زمانی که کارگردانی و سردبیری می‌کردم، احساس می‌کردم مجری نتوانسته آنچه من مدنظر داشتم را بگوید و این من را اذیت می‌کرد و همواره این چالش را با خودم داشته‌ام. به همین دلیل جزو اهداف بعدی‌ام این است که بتوانم به‌صورت مشترک مجری و تهیه‌کننده یک برنامه باشم.