آشنايي ما دهه شصتي ها با راديو بیشتر جنبه كنجكاوي داشت اينكه اين آدمها چطور در اين دستگاه کوچک رفته اند و اين صداها چطور ازين جعبه جادويي بيرون مي آید.

بزرگتر که شديم با « شب بخير كوچولو» به دنياي خيال و رويا سفر كرديم و به خواب عميقي فرو رفتيم، بعدترها متوجه شديم موسيقي هاي بي كلام چه توانايي عجيب و منحصري در بازي كردن با روح و روان ما دارند و آهسته و پيوسته شيفته صداهاي خاص گوينده ها شديم و فهميديم بله” تنها صداست كه ميماند…”

روزی روزگاری براي كنكور ارشد رشته حقوق آماده مي شدم كه چشمم به آگهي “شنيده مي شويد” در روزنامه افتاد و براي آزمون به همراه پدرم به كلاس فن بيان و گويندگي رفتم، آقاي وحيد جليلوند صداي من را جزو “صداهاي خوب” ارزيابي كردند، در محضر ایشان خيلي آموختم و با دنياي عجيب و درعين حال جذابي آشنا شدم، در كنار خانم مهرافزا دوره اجرا را گذراندم و بالاخره توسط استاد پيشكسوت آقاي حميد منوچهري وارد راديو شدم.

اولين بار در نمايش هاي راديو سلامت، گويندگي و بازيگري در نقش هاي كوتاه رو تجربه كردم و در كنار عزيزان پيشكسوت كه اكثرشان سراسر مهر و لطف بودن خيلي آموختم. در ادامه، در راديو كودك و خانواده در “قصه هاي سرزمين من ” به تهيه كنندگي سركارخانم زهرا عبدالله زاده كه مشوق و معرف خيلي از جوانهاي علاقه مند و البته با استعداد در اين عرصه بودند و همچنين خانم مريم قاسمي به فعاليتم ادامه دادم و بيشتر آموختم، در “نيلوفرانه” راديو جوان به همكاري با خانم عبدالله زاده ادامه دادم، همين همكاري منجر به معرفي من توسط اين استاد خوب و مهربان به راديو صبا شد و من “خانوم فعال “و “خانوم سوزنچي” در “مسابقه بي سابقه” شدم، در “شكرشكن “به تهيه كنندگي آقاي عزتي و “حرف تو حرف “به تهيه كنندگي ساريا چهري بازيگري و اجرا داشتم و در نهايت آقاي عزتي با اعتماد به من، جرأت اجراي زنده رو به من دادند و من مجري “صبح صبا” شدم.

خلاصه برای کار در رادیو باید هرروز تلاش کرد و برای بهتر شدن آموخته های خود را افزایش داد. برای همین من نیز در حین کار كنار راديو، دوره بازيگري نزد آقاي فرزاد مؤتمن را گذراندم و چندي بعد براي مجري بازيگري برنامه تركيبي “خانواده اميد ” در شبكه اميد انتخاب شدم و در صحنه ديگري خودم رو محك زدم و در انيميشن توتك و تراب كه كانديداي بخش انيميشن در جشنواره جام جم شد، اگرچه دوبله جزو اولويت هاي علايقم نبود، اما صداپيشگي نقش تراب پسربچه شيطون قصه بر عهده من گذاشته شد…

سال گذشته از طرف خانم مريم قاسمي يكي ديگر از  اساتيد و مشوق هاي من، هم در امر رسانه و هم در امر ادامه تحصيل در رشته مشترك هر دوي ما يعني “حقوق” به جشنواره راديو دعوت شدم و اما امسال به عنوان يك “راديويي ” سالروز تاسیس رادیو در ایران را به همه همکاران و شنوندگان تبریک می گویم و امیدوارم تقارن اختتامیه جشنواره رادیو با این اتفاق مهم باعث شود تا ما جوان ترها در کنار پیشکسوتان بهتر و بیشتر درس بیاموزیم.

راديو براي من هويت و اصالت است، من در راديو پا گرفتم و بزرگ شدم، زمين خوردم و باز بلند شدم، زندگي كردن رو ياد گرفتم، راديو براي من خانه است و خانواده، راديو اصالت من است  كه مي دانم اگه در طول مسير كاري هر جاي دیگری كار كنم و به هر جا برسم، هر آن چيزي كه دارم از راديوست و در آخر، خوشحالم كه من صاحبه عظيمي عضوي از خانواده راديو هستم.