تورج نصر بازیگر پیشكسوت رادیو، دوبلور فیلم و سریال بعد از مدت ها كسالت، همچنان مشغول دوبله و بازیگری قطعات نمایشی در برنامه های رادیو ،به شكرانه سلامتی شان، گفت وگویی را با او كه متولد ۱۱ مرداد سال ۱۳۲۵ در تهران است، انجام داده ایم:

تورج نصر بازیگر پیشكسوت رادیو، دوبلور فیلم و سریال هایی همچون «جیمبو»، «یوگی و دوستان»، «ای كیوسان»، «سال های دور از خانه» بعد از مدت ها كسالت، همچنان مشغول دوبله و بازیگری قطعات نمایشی در برنامه های رادیو ، بویژه برنامه «كوی نشاط »رادیو ایران است. به شكرانه سلامتی شان، گفت وگویی را با او كه متولد ۱۱ مرداد سال ۱۳۲۵ در تهران است، انجام داده ایم ، كه می خوانید:
شروع به كار شما از كجا بود؟
كارم را از دوبله شروع كردم، البته تشخیص دادند كه جنس صدای من بیشتر به كار برنامه های طنز ، كارتون و انیمیشین می خورد.
رادیویی بودن مساوی با عاشقی، شما هم عاشق هستید؟
بله، ببینید ما عاشق كارمان هستیم، یعنی عشق به كار داریم. درست كه عشق به كار ، نان و زندگی نمی شود ولی ما عادت كرده ایم به این قضیه ! درآمد خوبی نداریم. به طور كلی، كار هنری در ایران درآمد خوبی ندارد. بگذریم از تعداد كسانی كه انگشت شمارند، آن ها خیلی كم هستند. اكثرا ما هم به خاطر عشق به كار و مردم ، سر كار می آییم و خودمان هم لذت می بریم.
در حال حاضر با چه شبكه هایی همكاری می كنید؟
غیر از برنامه «كوی نشاط» با دیگر برنامه های رادیویی در ارتباط نیستم. البته در دوبله فعال هستم و انیمیشین های كودك، كارتون و فیلم های هندی و كره ای را دوبله می كنم.
در این برنامه رادیویی چه نقشی را ایفاء می كنید؟
در «كوی نشاط »چند رل شاخص دارم كه یكی از آن ها آقای «جو ساز » است ، آدمی كه فضول محله است و مدام در كارهای این و آن دخالت و جو سازی می كند. اسمش رویش است، جو ساز است.
رل های مختلف دیگر هم بر عهده دارم كه آنها هم كار طنز هستند ؛ شخصیتی به اسم «آژانس »است كه هر هفته آن را اجرا می كنم. پیرمردهای مسنی كه هر هفته در كوی نشاط حضور دارند، دو پیرمرد با نمك و خوشمزه كه خیلی هم مورد توجه قرار گرفته اند.
از پیشكسوتان و طنازان رادیویی چه كسانی در این برنامه به ایفاء نقش می پردازند؟
در حال حاضر من به همراه امیر پارسی كه عمده شهرت او برای بازی در نقش اوستا یا آمیرزا در مجموعه« عبدلی و اوستاست. همچنین عباس نباتی، فقط ما سه نفر از قدیمی های رادیو هستیم كه در این برنامه فعالیت می كنیم.
به تازگی در سینما نقش جدیدی را ایفا كرده اید؟
در فیلم سینمایی «قیف» با كارگردانی رضا عطاران نقشی طنز را بازی كرده بودم كه هنوز اكران نشده است، البته قرار بود فیلم طنز دیگری را هم آغاز كنیم، هنوز كاملا مشخص نیست . البته با حمید جبلی هم سریالی تلویزیونی داشتیم كه قطع شد.
جوان ترها برای كار طنز از كجا باید شروع كنند؟ چه پیشنهادی برای تازه كارها دارید؟
باید بیایند كنار دست گوینده های قدیمی بنشینند و در این برنامه ها به عنوان تماشاچی شركت كنند، ببینند گوینده های قدیمی طنز، طنز گوهای قدیمی چه كار می كنند از این ها درس بگیرند و در كلاس هایی كه گذاشته می شود، شركت كنند.
به نظرم شما هم كلاس های دوبله و گویندگی را برگزار می كنید؟
خودم هم كلاس های دوبله و گویندگی گذاشتم، علاقه مندان می توانند ثبت نام كرده و در این كلاس ها شركت كنند و كارهای طنز رادیو و كارهای دوبله را از نزدیك، آموزش ببینند.
مخاطبان رادیو بیشتر چه قالب برنامه هایی را می پسندند؟
برنامه های طنز رادیو صد درصد مخاطبان خود را دارد؛ ‌در تاكسی، مترو و خیابان مردم عاشق كار های طنز هستند. واقعا هر چه كار طنز بیشتر شود مردم شاد می شوند و می خندند .یكی از كارهای طنز رادیو كه خیلی مورد توجه مردم است، همین برنامه «كوی نشاط» كه بی نهایت شنونده دارد.
به یاد دارید تا الان چند كار كودك انجام داده اید؟
بله یكی «پسر شجاع »،«دانلد داك»، «یوگی و دوستان» و «جیمبو»! مهمتر از همه پسر شجاع كه به جای« شیپور چی »حرف زدم .
وقتی برنامه كودك می بیند چه حسی دارید؟
حس نوستالژیك دارم، یاد قدیم ها می افتم.
شرایط كار كردن در حال حاضر مساعدتر یا در گذشته بهتر بود؟
شرایط كار كردن در قدیم ها نسبت به حال حاضر خیلی بهتر بود. در گذشته فیلم ها یا انیمیشن هایی كه برای دوبله می آوردند، خیلی با ارزش بود، در حالی كه الان ارزش كار كردن ندارد.آموزش و فن ندارد. می توان گفت: هیچی ندارد همه چیز شده اكشن و بد آموزی .
به نظر شما بهتر نیست خود كسانی كه در ایران و در كار انیمیشین هستند ، محتوا را تولید كنند ؟
متاسفانه دست اندركاران به این فكر نیستند كه این ها را كمك مادی كنند .خیلی ها با استعداد هستند، فكرشان هم خوب است و سلیقه خوبی هم در این قضیه دارند ولی متاسفانه در حال حاضر ساختن انیمیشین ایرانی در ایران خیلی مخارج می برد و خیلی مخارجش بالاست. امكاناتش خیلی كم است، باید این ها حمایت بشوند كه نمی شوند.
شما چه راهكاری را پیشنهاد می كنید؟
دولت باید خیلی به این كار توجه داشته باشد، حمایتشان كند. پول در اختیارشان قرار دهد تا این ها بتوانند كار كنند. ما جوان هایی داریم كه بی نهایت استعداد دارند و حیف كه از آن ها كار نكنند.
آینده رادیو را چگونه می بینید؟
ما به نویسنده خوب، كارگردان های طنز خوب و نمایش نامه نویس های خوب نیاز داریم. نویسنده های طنز خوب باید بیایند كه بنویسند و هنر پیشه ها، آن را اجرا كنند. باید نیروهای جدید بیایند و پیش ما كار را یاد بگیرند. چون كار طنز كار هر كسی نیست .اولا بایستی صدای طنز داشته باشند ، كه شنونده را جذب كند. دومین عامل «متن» است، اما در حال حاضر جوان هایی كه می آیند زیاد علاقه ندارند، زیاد شوق و ذوق نشان نمی دهند.
اگر جوان ها شور و شوق ندارند به چه علت وارد این عرصه می شوند؟
نمی دانم همین جوری می آیند، خیلی ها هم آمده اند و رفته اند و دیگه برنگشته اند. باید كسانی بیایند كه علاقه مند به این كار باشند، حوصله داشته باشند. این كارها زمان می برد.همین جوری كه نمی شود؛گوینده، گوینده طنز شود، خیلی سخت است. خدا بیامرز آقای نوذری كو؟ آقای مقبلی كو ؟رفتند كسی هم جایشان نیامد.