روزنامه ایران ورزشی در یادداشتی نوشت: «دو ماه از قطع ناگهانی پخش برنامه پربیننده نود و آغاز دوگانه «فردوسی‌پور – میثاقی» گذشته و به نظر می‌رسد همچنان شبح «مقایسه شدن با عادل فردوسی‌پور» گریبان محمدحسین میثاقی را رها نکرده است. در واقع حملاتی که رسانه‌ها و شبکه‌های اجتماعی بعد از عادل فردوسی‌پور متوجه میثاقی کردند، خواسته و ناخواسته روی کیفیت کار مجری برنامه «فوتبال برتر» تأثیر منفی گذاشته و هرچه جلوتر می‌رویم این اثرگذاری، ملموس‌تر و محسوس‌تر می‌شود.

در برنامه جمعه شب «فوتبال برتر» و بعد از بازی جنجالی و پرحادثه سپاهان و پرسپولیس در نیمه‌نهایی جام حذفی، انتظار می‌رفت که میثاقی و گروهش، یک برنامه داغ و پر سر و صدا تدارک دیده باشند اما در نهایت آن چه ارائه شد، برنامه‌ای کم‌رمق و کم‌اثر بود که با یک برنامه چالشی و مهیج تلویزیونی، فرسنگ‌ها فاصله داشت. این که چرا «فوتبال برتر» نتوانسته جای خالی «نود» را پر کند، بیش از هر چیز به کیفیتی که میثاقی این روزها ارائه می‌کند، مرتبط می‌شود. میثاقی در سال‌های گذشته و برنامه‌های مختلف ثابت کرده که در حوزه فوتبال بااستعداد و مسلط است اما میثاقی فوتبال برتر، حتی از گذشته او هم به مراتب عقب‌تر است.

مشکل بزرگ میثاقی این است که در فوتبال برتر، در هیچ موضوعی، هیچ موضعی ندارد. و این بی‌موضع بودن، فوتبال برتر را به یک برنامه منفعل تبدیل کرده است. او بعد از سال‌ها کار رسانه‌ای باید بداند که بی‌طرف بودن با بی‌موضع بودن، تفاوت‌های زیادی دارد.

در مصاحبه‌ها هم، میثاقی تقریباً همان ضعف‌های عادل فردوسی‌پور را دارد ولی نقاط قوت‌اش را نه! او که این روزها کم‌تمرکز و حواس پرت‌تر به نظر می‌آید، در مصاحبه با علیرضا بیرانوند، از مهم‌ترین «پوینت» مصاحبه، یعنی آنجایی که بیرانوند از ربیع‌خواه نقل قول می‌کند که آن خطا پنالتی بوده، بی‌تفاوت عبور می‌کند و سراغ پرسش بعدی می‌رود. یا وقتی تابش روی خط می‌آید و از تعداد ناچیز و انگشت‌شمار مصدومان بازی می‌گوید، به مدیر عامل سپاهان یادآوری نمی‌کند که مسئول اورژانس اصفهان، آمار به مراتب بالاتری را از مصدومان اعلام کرده است. مثال دیگر وقتی که تابش به خبرنگاران توصیه می‌کند که خودروی شخصی به ورزشگاه نیاورند و می‌گوید: خودم با «راننده» به ورزشگاه آمدم، به او یادآوری نمی‌کند که در ایران هیچ خبرنگار و عکاسی نیست که با این دستمزدهای ناچیز، راننده شخصی و خودروی سازمانی در اختیار داشته باشد.

در برنامه نود هر وقت عادل فردوسی‌پور نمی‌توانست طرف مقابلش را مجاب کند و به بن‌بست می‌رسید، از جمله کلیشه‌ای «قضاوت را به مردم می‌سپاریم» استفاده می‌کرد تا به بحث پایان دهد ولی در فوتبال برتر، انگار استراتژی اولیه این است که مدام «قضاوت به مردم سپرده شود» و این انفعال مانع از آن می‌شود که بیننده تلویزیونی با این برنامه همدلی کند.

محمدحسین میثاقی در برنامه «فوتبال ۱۲۰» اجرای نرم و لحن طنازی داشت و با زبانی غیر رسمی و عامیانه (به قول فرنگی‌ها اسلنگ) با مخاطب صحبت می‌کرد، ابایی نداشت اما این میثاقی اتوکشیده، کمتر طناز و بی‌موضع، مجری دوست‌داشتنی و محبوبی نیست. شاید بد نباشد میثاقی کمی بیشتر به خودش بازگردد!»