مانل ویچ،‌ گوینده ورزشگاه نوکمپ، در روز جمعه ۲۹ آوریل در سن ۷۸ سالگی درگذشت.

او که تقریبا ۶۰ سال گوینده نوکمپ بود، به دلیل بیماری صبح روز جمعه از دنیا رفت. آخرین گویندگی او در نوکمپ، دیدار بارسا مقابل اسپورتینگ خیخون بود که هفته گذشته برگزار شد.
باشگاه بارسلونا با انتشار بیانیه ای،‌ مرگ او را به هواداران و خانواده او تسلیت گفت و ابراز همدردی کرد. در این بیانیه،‌ بارسلونا مدعی شده که آقای ویچ،‌از ۱۵ سالگی عضو باشگاه بارسلونا بوده و در صنایع نساجی مشغول به کار بوده ولی آرزویش همواره حضور در رادیو بوده است. باشگاه بارسلونا به نوعی این امکان را برایش فراهم آورد که بتواند به آرزویش برسد و همزمان در رادیو هوسپیتالت نیز مشغول به کار شد. او از ۱۹۵۸ گوینده ورزشگاه نوکمپ بود و حالا نامش همواره در کنار باشگاه محبوبش باقی خواهد ماند.

شروع در لس کورتس

در تاریخ ۱۰ سپتامبر ۱۹۵۸، در زمین قدیمی لس کورتس، یک دیدار دوستانه بین بارسا و الچه، به افتخار سزار رودریگز، مهاجم اسطوره ای بارسا، برگزار شد. در بین دو نیمه، ناگهان صدایی از بلندگوی اصلی ورزشگاه پخش شد که در حال خواندن افتخارات سزار رودریگز بود. او کسی نبود جز مانل ویچ بیست ساله، که برای گویندگی ورزشگاه، انتخاب شده بود.

مسئولان بارسا به حدی از مانل ویچ راضی بودند که پیشنهاد دادند از آن به بعد، او در شروع هر بازی، به همه هواداران بارسا خوشامد بگوید و او این کار را تا به حال هم انجام می داد. در شش دهه، ویچ تنها در چهار بازی نتوانست گوینده بازی های بارسا باشد. دو بازی به دلیل اینکه تحت عمل جراحی قرار گرفته بود، یک بار به دلیل حضور در عروسی دخترش و یک بار هم بازی هفته گذشته مقابل گیخون.

مدافع کاتالونیا

برای سال ها و طبق دستور دولت اسپانیا، مانل ویچ مجبور بود که حرف هایش را به زبان اسپانیایی برای حضار در ورزشگاه اعلام کند. اما در تاریخ ۳ سپتامبر ۱۹۷۲، و برای نخستین بار، صدای او با زبان کاتالانی، اینگونه از بلندگو های ورزشگاه پخش شد: «یک کودک گم شده و در نزدیکی درب ورودی، منتظر دیدار با والدینش است». سپس او با یک برخورد صریح از سوی وزیر کشور، توماس گاریکانو، که در باکس رئیس های باشگاه حضور داشت، روبرو شد. و زبان کاتالانی تا سال ۱۹۷۵، دیگر از ورزشگاه شنیده نشد.

در ۲ سپتامبر ۲۰۱۲ و چهل سال بعد از آن ماجرا، مانل ویچ بار دیگر از بلندگو های ورزشگاه اعلام کرد: «این باعث افتخار است که بعد از چهل سال، می توانم با زبان خودم، زبان خودمان برای شما سخن بگویم». چهار سال پیش از این، در ۲۵ اکتبر ۲۰۰۸، و در یک دیدار خانگی مقابل آلمریا، باشگاه بارسلونا با برگزاری یک جشن یادبود، از پنجاه سال حضور او به عنوان صدای نیوکمپ در باشگاه، قدردانی کرد. و همین چند هفته قبل بود که او توسط هیئت مدیره باشگاه، برای تولد ۷۸ سالگی اش، غافلگیر شد.
بسیار دوست داشتنی

یک چیز گیرا در مورد صدای مانل ویچ وجود داشت – چیزی مثل احترام، ادب و مسئولیت پذیری. او چه ترکیب تیم ها را اعلام می کرد، چه تعویض ها را می خواند و چه درخواست یک دقیقه سکوت می کرد، شنیدن صدای او معنای مشترکی با تجربه حضور در نیوکمپ و دیدن بازی های بارسا را داشت.  روحش شاد.