بازیگر و کارگردان سینما، تئاتر و تلویزیون اعتقاد دارد نمایش‌های رادیویی می‌تواند مرزهای باز نشده و اساساً تجربه نشده و نپیموده‌ای را در ارتباط با مخاطب و نوع برقراری با این ارتباط ایجاد کند.

این شب‌ها سریالی به نام «سلام آقای مدیر» روی آنتن می‌رود که ایوب آقاخانی بازیگر آن سریال تلویزیونی است. اما بیش از هر مدیومی، عاشق و دلباخته صحنه تئاتر و هنرمند قدرتمندی پشتِ میز گویندگی و ساخت نمایش‌های رادیویی است. فارغ از نویسندگی نمایشنامه‌های تئاتر و ساخت کارهای نمایشی رادیویی و تئاتری، یک کتاب به نام «اصول درام‌نویسی برای رادیو» را در کارنامه پژوهش‌های خودش دارد.

ایوب آقاخانی در خصوص ویژگی‌ها و مختصات نمایش‌های رادیویی به تسنیم گفت: من درباره نمایش‌هایی رادیویی اعتقاد دارم که ویژگی‌های ساختاری‌اش با ضرورت‌های رسانه رادیو بایستی کاملاً منطبق باشد. مثلاً نمی‌توانیم اگر با دوربین از یک اجرای صحنه‌ای فیلمبرداری کنیم آن را تلویزیونی و یا صرفاً نمایشی را فقط به دلیل اینکه از رادیو پخش می‌شود نمایش رادیویی بخوانیم. زیرا حتماً گونه‌های نمایشی به طریقه و تعریف ساخت و پدیدارشناسی رسانه‌ای‌شان برمی‌گردند. زیرا هرکدام از گونه‌های نمایشی ویژگی‌ها و کارکردهای خاص خودش را دارد.

وی با اشاره به اینکه تنها راه ارتباطی مخاطب با نمایش رادیویی همان صداست، افزود: در سینما، تئاتر و تلویزیون مخاطب به واسطه دیدن و شنیدن با اثر ارتباط برقرار می‌کند اما در نمایش رادیویی تنها پل ارتباطی همان صداست. به همین‌خاطر تخیل برای مخاطب نمایش رادیویی بسیار آزادتر و رهاتر اتفاق می‌افتد.

کارگردان رادیو و تئاتر با اشاره به اینکه سریال‌های تلویزیونی اساساً نمی‌توانند میزان تخیل‌انگیزی مخاطب را ارتقاء دهند، خاطرنشان کرد: باورم این است که نمایش رادیویی می‌تواند مرزهای باز نشده، اساساً تجربه نشده و نپیموده‌ای را در ارتباط با مخاطب ایجاد کند. به همین خاطر است که اعتقاد دارم سریال‌های تلویزیونی اساساً نمی‌توانند این کار را انجام دهند و همان حسِّ  تخیل‌انگیزی را برای مخاطب ایجاد و میزان آن را ارتقاء دهند.

وی درباره تفاوت میان سریال‌های تلویزیونی با نمایش‌های رادیویی، تأکید کرد: جالب است بدانید هر نمایش رادیویی را مثل نسخه‌ای به شنونده تجویز می‌کنیم و او تصویر نهایی‌اش را خودش می‌سازد. زیرا در نمایش رادیویی حتی تخیّل مخاطب را هم باید کارگردانی کرد. این هم یک تفاوت دیگر رادیو با تلویزیون و سینماست. در بسیاری از مواقع گفته‌ام که نمایشنامه رادیویی یک قرابت بیشتری با ادبیات داستانی دارد تا یک درام تلویزیونی و سینمایی!